Foto's (zet uw cursor op de foto voor een toelichting)




Betonnen bed
Gevangenschap
Ongedierte
Gevangenschap
Alleen reizen
Vertrouwen
 
Ger van der Weerd
Geboren te Laren op 5 april 1914

Overleden te Grave op
1 december 2012

Status 1940 – 1943


luchtvaartkundig ingenieur, werkzaam bij de technische dienst KLM / ambtenaar departement van Handel, Nijverheid en Scheepvaart

Datum vertrek


7 september 1943

Datum aankomst Engeland


16 maart 1944

Bij het uitbreken van de oorlog is Ger van der Weerd als ingenieur werkzaam bij de KLM. Aangezien de KLM zijn thuishaven verliest, moet Van der Weerd ergens anders emplooi vinden en hij belandt bij het departement van Handel, Nijverheid en Scheepvaart.
Vrienden spreken erover Nederland te verlaten, en hij vindt dat geen slecht idee. Een beetje vanwege vaderlandsliefde, maar vooral voor het avontuur, neemt hij zich voor naar Engeland te vertrekken.

Hij voegt al snel de daad bij het woord en in december 1940 reageert Van der Weerd op een advertentie voor werk in de scheepvaart. Hij monstert als tweede machinist aan op een boot met als bestemming Zweden. Halverwege de reis wordt plots de route verlegd en raakt het schip ingevroren in de Oostzee. Van der Weerd speelt met de gedachte van boord te stappen en over het ijs naar het vaste land te lopen. Maar voordat hij dit plan kan uitvoeren ontzet een ijsbreker het schip.

Bij terugkeer in Nederland staat de Duitse kapitein zijn tweede machinist met getrokken pistool op te wachten. Zijn onervaren gedrag op zee is opgevallen. Van der Weerd wordt ingerekend door de SD en verhoord. Hem wordt verweten via Zweden en Engeland te willen ontsnappen. “Dat klopt”, riposteert Van der Weerd, “ik wilde inderdaad naar Zweden, maar niet om naar Engeland te gaan, maar naar Curaçao! Daar vliegt de KLM nog.” Wonderbaarlijk genoeg neemt de SD genoegen met zijn verklaring en wordt hij op vrije voeten gesteld.

Van der Weerd pakt zijn baan bij het departement weer op en hoort enige tijd later via een KLM-collega over de zuidelijke route. Met scheergerei, twee paar sokken en een extra boordje voor zijn overhemd op zak, besluit hij op 7 september 1943 op de trein richting Maastricht te stappen. Zijn moeder stuurt hij een briefje: “Maak je geen zorgen, het komt goed”.